“Weet jij al wat je later wilt worden als je groot bent?” Dat vroeg mijn juf Gonnie van groep 1 aan mij. “Melkboer (van de SRV wagen) of prinses” was mijn antwoord. Op jonge leeftijd leefde ik echt in een sprookjeswereld, ik speelde met barbies en poppen, was dol op verkleden en speelde veel rollenspellen. Thuis was het over het algemeen ‘heel normaal’, tenminste voor mij was het heel normaal. Dat klasgenoten mijn situatie anders zagen, dat viel mij niet eens op!!
Ik zal jullie eens iets vertellen over mijn gezinssituatie en wat dit uiteindelijk te maken heeft met het werk wat ik nu doe. Ik ben een nakomertje. Er zit 13 jaar verschil tussen mijn zus Nathalie en 10 jaar verschil met mijn broer Bryan. Geen enkel probleem zou je zeggen, wat is hier raar aan. Maar de situatie bij ons thuis was wel anders, doordat mijn broer geboren is met de ziekte van Duchenne. Een spierziekte waardoor hij steeds verder achteruit zou gaan. Tot 10 jaar oud kon hij nog enigszins lopen, op zijn manier met onder andere veel vallen. Vanaf 10 jaar moest hij echt gebruik gaan maken van een rolstoel. Aangezien er 10 jaar tussen mijn broer en mij zit, was dit voor mij de normaalste zaak van de wereld.
Het leeftijdsverschil met mijn zus is altijd heel groot geweest. Zij zat in een heel andere levensfase dan dat ik natuurlijk zat en toen ik 7 jaar oud was ging zij het huis uit. Een voordeel van een nakomertje zijn was dan weer wel, dat ik altijd in vakanties mee mocht naar haar werk. Ze werkte op de babygroep van een kinderdagverblijf. ik voelde me altijd super stoer als ik als zusje van Nathalie mee mocht om haar te helpen op haar werk. Een bijkomend ander leuk voordeel was, dat ik op jonge leeftijd al tante mocht worden. Ik was 12 jaar oud toen mijn eerste nichtje Caithlynne werd geboren en 14 jaar oud toen Xavienna werd geboren. De band met mijn nichtjes is hierdoor super sterk en ook de band met mijn zus is enorm versterkt door wat we allemaal hebben meegemaakt en we qua levensfases meer richting elkaar gaan. Maar goed ik dwaal af van het onderwerp waar ik het over wil hebben, mijn nichtjes en zus zullen vast nog regelmatig in mijn blogs verschijnen. 😉
De band met mijn broer is altijd heel sterk geweest. Aan een half woord hadden we genoeg om elkaar te begrijpen en we waren dan ook eigenlijk altijd buiten school en werk om samen. Op veel plekken grapte ze dan ook altijd dat we jut en jul waren, als je Bryan zocht moest je gewoon Charissa zoeken, of andersom. Maar we hadden natuurlijk ook de gewoonlijke broer/zus ruzies als ik bijvoorbeeld stiekem achter zijn computer dook, als hij nog niet thuis was van school of werk. Dat hij met veel dingen hulp nodig had was voor mij geen enkel probleem. Helpen met plassen, even drinken voor hem pakken, het waren voor mij dingen die er gewoon bij hoorde. Toen hij een vriendin kreeg ging ik eigenlijk altijd mee om hem te helpen bij alles en hij noemde mij dan ook altijd zijn hulphond. Want elkaar een beetje plagen, konden we ook heel goed.
Als je opgroeit in een gezin zoals ik, zie je veel verschillende kanten van het zorgwereldje. We speelde jaren samen Rolstoelhockey en naast de thuiszorg die we in sommige periodes hadden, kwam ik ook regelmatig mee naar de mytylschool, activiteitencentrums en werk – en trainingcentrums. Dit zorgde ervoor dat ik op jonge leeftijd al wist dat ik de begeleidingskant op wilde
Bryan is dan ook mijn grootste inspiratiebron om Starlight Care op te zetten. Ondanks al zijn beperkingen, was hij zo krachtig. Een doorzettingsvermogen waar je U tegen zegt en de manier waarop hij tegen het leven aan keek, genietend van de kleine mooie dingen in het leven, zo optimistisch en positief, daar kan iedereen nog veel van leren.
Als je goed naar het logo van Starlight Care kijkt zie je in het midden een ster, deze ster staat voor Bryan. Het middelpunt van ons bedrijf, omringd door de bladeren in hartvorm. De liefde voor hem en ook de liefde waarmee we zorg en begeleiding willen leveren. In de bladeren zie je takjes, deze staan voor de ontwikkeling die we elke dag uit onszelf en uit onze cliënten willen halen. Want met liefdevolle zorg en begeleiding bereik je het allermeest en misschien wel meer dan je zelf durft te dromen.
~ Charissa
Submit your review | |
